روایت تسنیم از شرایط سخت و اندوهبار آبادان + فیلم

گروه استان‌ها ـ حادثه تلخ ریزش برج‌های دوقلوی متروپل گرچه سخت و اندوهبار بود اما مهربانی‌های مردم آبادان تلخی این حادثه برای امدادرسانان را کم و کمتر می‌کند.

به گزارش ایران اکونومیست از آبادان، اعلام حادثه تلخ ریزش و سقوط برج متروپل به دلیل گرفتار شدن تعدادی از شهروندان آبادانی در همان ساعات اولیه بسیاری از شهروندان را به خیابان امیرکبیر کشاند تا شاید در کنار امدادرسانان بتوانند جان همشهری و هموطن خود را نجات دهند هرچند این حضور شاید روند امدادرسانی را کند نماید اما نفس اصلی کار که همان توجه به جان افراد است شاید زیباییهای خود را داشته باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

‌در این 9 روز که از ریزش ساختمان متروپل گذشته است مردم آبادان به هر طریقی برای کمک به امدادگران پای کار آمده اند عده ای در حال کمک به اواربرداری هستند و ‌در این گرمای طاقت‌فرسا که نفس امداد رسانان را به شماره انداخته عد‌ه‌ای بطریهای آب سرد را تهیه کرده و در اختیار آنان قرار می‌دهند تا حداقل عطش آنان را کاهش دهند‌.

آبادانیها مردم مهربان و با تعصبی هستند و همواره نشان داده اند که در سختیها در کنار هم می باشند و به همین دلیل با توزیع آب در بین مردم و امدادرسانان ابراز همدودی خود با خانواده های قربانیان را اعلام می‌کنند‌.

‌این گوشه ای از مهربانیهای مردم آبادان است که از رصد خبرنگاران تسنبم دور نمانده است ولی آنچه مهم است اینکه مردم ایران، مردم جنوب و آبادانیهای خونگرم همواره نشان داده اند که مرد روزهای سخت هستند  و در این شرایط  همدیگر را فراموش نخواهند کرد.

فرماندار ویژه آبادان ضمن تقدیر از شهروندان آبادانی و تشکر از تعصب و حمیت آنان گفت: کمیته پشتیبانی ستاد بحران فرمانداری آبادان کار پذیرایی از امداد رسانان را انجام می دهد و مردم در این زمینه نگران نباشند در عین حال نیامدن آنها به محل حادثه شاید بهترین کمک به امدارسانی باشد.

احسان عباسپور افزود: مردم آبادان مردمی مهربان و همیشه در صحنه هستند و هیچگاه مسوولان خود را رد مواقع سختی تنها نگذاشته اند و این مهربانی و تعصب آنان قابل تقدیر است.

وی گفت: به مردم این اطمینان را می دهیم که مسوولان بحران استان و شهرستان تمام تلاش خود را در این زمینه به کار گرفته اند و ذره ای نیز کوتاهی نخواهند کرد.

 

 

ش

منبع: خبرگزاری تسنیم

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: مردم آبادان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۱۳۰۸۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کنگره صهیون‌ستیزی

حج هم‌نشینی ولایت و برائت با پیرنگ وحدت است. همه باید دور یک خانه بگردند و همه باید به یک دشمن سنگ بزنند. همه، در زمانی واحد، با ظاهری واحد و با مناسکی واحد. همه باید دور خدا بگردند و با شیطان به شکلی نمادین، بجنگند. 
حج نمادی از زندگی فردی و اجتماعی مسلمانان است. به این معنا مسلمین باید در حیات اجتماعی و فردی خود نیز با هماهنگی و انسجام، حق‌گرا و باطل‌ستیز باشند. از این نظر، جهان اسلام فقط اسم اسلام را یدک می‌کشد. چراکه اولا متفرق است و ثانیا بخش‌هایی از آن نه حق‌گراست و نه باطل‌ستیز و برخی از اعضایش که رسما برعکس این قاعده عمل می‌کنند. همین است که فلسطین در یک منطقه تماما اسلامی اشغال می‌شود و در عذابی دائمی فرو می‌رود. رژیم غاصب در حالی قبله اول مسلمین را به نام خود می‌زند و مسلمین را کرور کرور ارباً ارباً می‌کند که از هر سو توسط کشورهای اسلامی محاصره شده است. وحدت حول ولایت‌الله و برائت از دشمنان خدا رعایت نمی‌شود که فلسطین اینگونه یتیم و بی‌یاور شده است. 
واقعیت آن است که مسجد الاقصی هنوز قبله مسلمانان است؛ باید سوی آن نماز خواند؛ نمازی با وضوی خونین. باید دور آن طواف کرد، طوافی که لباس احرامش رزم‌جامه است. باید به آن لبیک گفت؛ اما با زبان رجز. 
مسلمانان امسال چگونه دور کعبه خواهند گشت بدون آنکه داغدار ده‌ها هزار مسلمانی باشند که در سرزمین قبله نخستین به شهادت رسیده‌اند؟ آیا کعبه امسال با جامه سیاه خود به عزای آنان ننشسته است؟ چگونه بین صفا و مروه هروله کنیم بی‌آنکه یاد هزاران هاجر و اسماعیل گرسنه و تشنه باشیم که از زیر پایشان زمزمی نمی‌جوشد؛ چون خون مسلمین هنوز آنقدر که باید به جوش نیامده است؟ شاید لا به لای لبیک‌هایمان صدای گریه‌های ابراهیم خلیل‌الله را بشنویم. آخر همه جوانان امت پیامبر خاتم برای او مثل اسماعیل عزیزند. آن نبی حنیف شاید این روزها سمت بمب‌افکن‌های صهیونیست‌ها سنگ پرتاب کند؛ نشان ابلیس را امروز جز در میان صهاینه نمی‌توان جست. 
هرچند ابلیس این روزها تنها عضو کوچکی از کابینه بنیامین نتانیاهوست! او شاید این روزها بالاخره بر انسان سجده کند؛ بر انسان‌نماهایی دوپا و یک‌سر و دوچشم، که در سینه‌شان به جای قلب، کینه می‌تپد. انسان‌نماهایی که اینچنین شیطان‌اند چرا مسجود ابلیس نباشند؟ امت رسول‌الله چگونه می‌تواند بر دیوارهایی سنگی، سنگ بکوبد و در قبال آموزگاران ابلیس سراسر خشم و انزجار نباشد؟ آن دیواری که امسال باید رمی شود، دیوار حائل است. آنچه باید فرو بریزد، گنبد آهنین است. 
حج امسال اگر حج برائت نباشد، شبیه حج سال ۶۱ هجری می‌شود. حجی بی‌سکه و بی‌موضوعیت. آن سال کعبه در احاطه مسلمین بود، با لباس احرام‌های سفیدشان؛ اما کعبه حقیقی در احاطه منافقین زره‌پوش بود، با شمشیرهای برهنه‌شان. آن سال مسلمین در منا نماد شیطان را سنگ می‌زدند؛ اما نماد و آیت خدای رحمان بین فرقه‌هایی از شیاطین تنها بود؛ فرقةٌ بالسیوفِ و فرقةٌ بالرماحِ و فرقةٌ بالحجارةِ…
حجاج چگونه ذی‌الحجه به حج بروند بی‌آنکه یاد مسلمانانی باشند که هنوز در رمضان مانده‌اند؟ در عطش، در جوع، در خوف. چگونه در ذی‌الحجه یاد مسلمانانی نباشند که پیشاپیش به استقبال محرم رفته‌اند؟ حج امسال لبیکش مرگ بر اسرائیل است و قبله‌اش الاقصی. حج امسال؛ کنگره صهیون‌ستیزی است.